Wednesday 2 February 2011

ΚΕΝΘΕΑ, γιατί νοιαζόμαστε

Στο σπίτι, αποβάλλοντας την κούραση της δουλίας με μιαν παγωμένη, όταν κτυπά το κουδούνι. Κανένα χαμένο κορμί δεν με έπιασε τηλέφωνο πως θα έρθει, ο ενοικιαστής έχει από τον αύγουστο να φανεί άρα πρέπει να είναι κάποιος ξεχασμένος που τραγουδά τα κάλαντα ακόμα. Anyways, πάω ανοίγω.

- Γεία σου φίλε μου. Είμαι ο blah blah από το ΚΕΝΘΕΑ blah blah blah blah ναρκωτικά blah blah blah blah. Blah blah blah;
- Φίλε ενδιαφέρομαι να βοηθήσω, πραγματικά, και ευχαριστώ που ήρθες μέχρι το σπίτι μου. Δυστυχώς όμως το ταμείο είναι μείον και έχω ακόμα ένα τσιγαριλίκι. Δεν μπορώ να αγοράσω τίποτε παραπάνω αυτή τη στιγμή....
- ..!!??!?!..
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSfBMx4e2vYUmJDxOhurspWPk_OQk5vxFLZsRm7SddcB8O_lOIK